به نقل از «جماران»

داریوش مهرجویی در مورد فیلم هایش چه می گفت؟ - احمد مسجدجامعی روایت کرد

تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۱۵۶۵۷

به گزارش جماران؛ احمد مسجدجامعی وزیر پیشین ارشاد در روزنامه شرق نوشت:

‌قتل دلخراش استاد داریوش مهرجویی و همسر هنرمندش خانم وحیده محمدی‌فر تراژدی هولناکی برای جامعه ایران به‌ویژه جامعه هنری ایران رقم زد. مهرجویی از وطن می‌گفت و هرچه اندیشید و گفت و نوشت و ساخت و پرداخت برای همین وطن بود و می‌گفت «چرا از ایران می‌روید؛ لااقل بروید در شهرستان‌ها بروید در روستاها».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

* از «نارنجی‌پوش» می‌گفت که روایت خانه‌ ـ میهنی است که برای ادامه زندگی باید پاکیزه بماند؛ طبیعتش، زمینش و هوایش، بدون غبار و دود و زباله.

‌‌از «هامون» و «بانو» می‌گفت که آدمی‌هایی خام و بی‌تجربه‌اند که به وادی یا به تعبیر ایشان، «فرایند تفرد یا فردانیت» پا می‌گذارند و پخته، با آگاهی و شعوری دیگر بیرون می‌آیند. در فیلم «هامون»، در صحنه‌ای، قهرمان داستان اطلس تاریخ ایران را ورق می‌زند؛ کتابی که در دهه 50 ش، زیر نظر جمعی از استادان تاریخ مانند زنده‌یاد زریاب خویی تهیه شده بود. هامون یک‌یک سلسله‌ها را با نقشه تطبیق می‌دهد و به دوره معاصر که می‌رسد، می‌پرسد چرا ایران این‌قدر کوچک شد؟ او از سانسور می‌گفت؛ از اینکه نگذاشتند «بانو» آن‌گونه که بود، دیده شود و به شکستن شاخ و برگش بسنده نکردند و نبالیده، از بیخ، خشکانده شد و بین آدم‌هایش خط کشیدند و سفید و سیاه‌شان کردند و آنها که دست‌شان به دهن‌شان می‌رسید، شدند مستکبر و بقیه مستضعف. به گفته او، آدم‌های فیلم هیچ‌کدام بد نیستند؛ فقط یک نفر بد است... که نیمه‌شب از دیوار خانه بالا می‌آید و همه چیز را بر هم می‌زند. درواقع، آثار مهرجویی با همه طبقات ارتباط برقرار می‌کنند و آدم‌ها از نگاه او، سیاه و سفید نیستند و خاکستری‌اند. از «سنتوری» می‌گفت: «روزی برایش کف زدید و در جشنواره اکرانش کردید و جایزه دادید و روز دیگر از تخت به زیرش کشیدید و وقتی می‌خواست روی پرده بیاید، همان شب از پرده می‌کشید پایین، درست شب پیش از اکران».

او می‌گفت پری گرفتار کتابی سبز می‌شود و از خود می‌گذرد. از فیلم «پری» بگوییم که نماد نزول قهرمان به دوزخ در معنای نقطه‌ای بحرانی از زندگی است؛ زندگی معلق در خانه‌ای در آستانه ویرانی که ‌ای بسا، بیانگر بحران پیش از رستگاری باشد. عقب‌تر رفت و از «گاو» گفت که پیش از انقلاب، موج نوی سینما را به راه انداخت و امثال بیضایی‌ و تقوایی‌ و کیمیایی‌ و فرمان‌آرا را با او همراه کرد و او سخن‌گوی‌شان شد تا جنبشی شکل بگیرد، مقابل سینمای «آب‌گوشتی». همان‌طور‌که در موسیقی هم امثال شجریان‌ها و لطفی‌ها سر برآوردند؛ اما انگار زور سینمای آب‌گوشتی بیشتر بود. «گاو» توقیف شد و پس از یک‌سال‌ و اندی، مشکل، پرده‌ای برای اکران داخلی ‌یافت؛ هرچند پیش‌ازآن در جشن هنر شیراز اکران شد. او می‌گفت: سینماهای خوب در اختیار فیلم‌های هالیوودی بود و یکی، دو تا سالن «ته شهر» به ما رسید. به‌ هر‌ حال، فیلم‌سازی 50، 60ساله فیلم‌سازی داریوش مهرجویی با تاریخ ممیزی در سینمای ایران همخوان و همراه است و می‌توان با سرگذشت همین فیلم‌ها سانسور در سینما را پی‌گرفت. او می‌گفت فیلم «گاو» جهانی شده بود؛ اما مدیران سینمایی بر این باور بودند که این فیلم در روستایی عقب‌مانده اتفاق افتاده است و پیشرفت‌های ایران را نشان نمی‌دهد و با سیاه‌وسفیدکردن شخصیت‌ها و غلبه نگاه سیاسی ـ جناحی، بیشترین محدودیت را برای آثار او ایجاد کردند. او می‌گفت: «به‌ هر حال، ما پیش از انقلاب 57، در سینما انقلاب کردیم». فضا، فضای «فیلمفارسی‌ها» بود و فیلم‌های دیگر یا سانسور می‌شدند یا توقیف؛ اما پس از انقلاب، مرحوم امام فیلم «گاو» را پسندید و سینما دیگر مترادف فحشا نبود.

از قهرمان‌های فیلم‌هایش می‌گفت که هیچ‌گاه تنها نیستند و همیشه فکری، آیینی، عشقی و... همراه آنان است که «دچار» آن می‌شوند و حاضرند همه چیز خود را پای آن فدا کنند.

اگر علی حاتمی را سعدی سینمای ایران بدانیم، مهرجویی هم اندیشمند پرده نقره‌ای است که به گفته خودش: «آثارش مانند شعر، تفسیرپذیر است و هرکس برداشت خود را از آن دارد». فرقی نمی‌کند چه بسازد چه به قول خود او، فیلم‌های اخیرش که آثار دوره گسست است و چه فیلم‌های دیگرش که حال و هوای مسائل و معضلات روان‌شناختی و اگزیستانسیالیستی دارد.

وقتی از او پرسیدم زمانی که فیلم «هامون» را می‌ساخت، دغدغه‌هایش مسائل بزرگ بشری بود. چه اتفاقی افتاد که از ادامه این مسیر منصرف شد و به این مسائل جزئی و خرده‌روایت‌ها رسید؟ پاسخ داد: «این مسائل جزئی، خیلی هم بزرگ است، برای چه باید خودم را تکرار کنم و همان حرف‌ها را ردیف کنم؟ من همیشه به دنبال تازگی هستم و از تکرار خود گریزانم».

وقتی به او گفتم فیلم‌سازی است که فارغ از همه چیز، در شرایط دشوار و آسان همواره، فیلم ساخته‌ و در کارنامه هنری‌اش بیش از همه افرادی که در آن سال‌ها، به قول خود او انقلابی در سینما راه انداختند، حضور داشته‌ و این برخوردها مانع کارش نشده و سرانجام راهی برای آنها یافته است، گفت: در شرایط نامناسب، به دنبال پادزهر است و بیشتر می‌اندیشد و می‌نویسد و فیلم می‌سازد و «سینماتراپی» می‌کند تا سم‌ها را از بدنش بیرون آورد.

باری، همچنان‌ که درباره فیلم «پری» گفتیم شاید این مرگ دلخراش آغازی دوباره برای زندگی همه ایرانیان باشد. برای اویی که همیشه، دغدغه درون خانه، بیرون خانه، شهر و وطن را داشت.

* اشاره‌های این نوشته به گفت‌وگوی من با زنده‌یاد استاد داریوش مهرجویی برمی‌گردد به یک دهه پیش که در روزنامه «شرق» انتشار یافت.

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی داریوش مهرجویی احمد مسجدجامعی سانسور انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی داریوش مهرجویی او می گفت فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۵۶۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عمو پورنگ به «لالایی» نزدیک شد و تلویزیون به سریالی فوتبالی!

این روزها سریال‌هایی در راه تلویزیون‌اند و در عین حال برخی از تلویزیونی‌های با قدمت هم با کاری جدید سر از نمایش‌خانگی درمی‌آورند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیگیری‌هایی که انجام شده این روزها تلویزیون 52 سریال در حال پیش‌تولید و تولید دارد که از سمتِ سیمافیلم پیش می‌رود و سریال‌هایی هم توسط برخی از سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی پیش می‌رود که به روال گذشته برای پخش از تلویزیون ساخته می‌شوند. 

به طور مثال سریال «بوقچی» که مجموعه تلویزیونی فوتبالی است، البته در دهه‌های گذشته داریوش ارجمند و اکبر عبدی سریال «به سوی افتخار» را با فضای مافیای فوتبال به آنتن تلویزیون رساندند. یا «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و پرداختن به بازیکنان شناخته شده و مصائب و مشکلات‌شان، «سه پنج دو» به گونه‌ای سرمایه‌گذاران و مافیای فوتبال، «آخرین بازی» و «لژیونر» هم جزو دیگر کارهای فوتبالی به شمار می‌رود که تاکنون در ساختار تلویزیون به آنها پرداخته شده است.

البته این روزها «پرویز خان» هم بعد از حضور در جشنواره فیلم فجر و اکران در سینما به شبکه نمایش‌خانگی آمده است.

حالا باید دید «بوقچی» با چه هدفی ساخته شده و تنها قصدِ به هیجان درآوردن مخاطب به واسطه پرداختن به «فوتبال» در یک اثر نمایشی را دارد یا به دنبال اهدافی دیگر است؟

ماجرای «بدل» رضا عطاران در تلویزیون چیست؟

این سریال در تهران به فیلمبرداری خودش ادامه می‌دهد و پیگیری‌ها نشان می‌دهد تا تیرماه تصویربرداری سریال ادامه خواهد داشت. حسن حبیب‌زاده کارگردانی سریال را برعهده دارد و گفته می‌شود موسسه هنری سوره آن را تهیه می‌کند. در این سریال حسن پورشیرازی، امیر غفارمنش، آرش نوذری، امیر کربلایی‌زاده، شهره سلطانی، رامین ناصر نصیر و بسیاری دیگر از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.

اما سریالی دیگر که تلویزیونی‌های قدیم به سمتِ آن رفته‌اند یک سریال فانتزی در حوزه کودک و نوجوان است که برای اولین بار داریوش فرضیایی یا همان عمو پورنگ در برنامه تحویل سال یک خبر کوتاهی از آن داد. سریال «لالایی» که قرار است با بازی او بعد از مدت‌ها غیبت و البته فضایی متفاوت از یکی از پلتفرم‌های نمایش‌‌خانگی پخش شود. 

این سریال به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور که سال‌ها با داریوش فرضیایی کار کرده و «سرزمین بالش‌ها» را با او در شبکه نمایش‌خانگی داشت این روزها در اواخر تصویربرداری به سر می‌برند و گروه در تهران مشغول فعالیت‌اند تا اواخر اردیبهشت‌ماه کار به پایان برسد. قرار است این سریال امسال در یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.

امیر کربلایی‌زاده که مدت‌ها از او خبری نیست و بیشتر به آموزش استندآپ کمدی و اجرای تئاتر مشغول است در این سریال به ایفای نقش می‌پردازد و فرهاد بشارتی هم چندی پیش از حضور خود در این سریال خبر داده بود. قطعاً بازگشت داریوش فرضیایی بعد از مدت‌ها با سریالی در شبکه نمایش‌خانگی را می‌توان به فال نیک گرفت، چون خبرها حاکی از همکاری مجدد او با تلویزیون است. 

سریال «لالایی» و نقش‌آفرینی داریوش فرضیایی متفاوت از کارهایی است که تاکنون از او به عنوان کاراکتر عمو پورنگ دیده شده است. در عین حال باید دید با حضور او و هنرمندانی که در «محل گل و بلبل» و برخی از پروژه‌هایی که او و دوستان داریوش فرضیایی فعالیت داشته‌اند می‌تواند اقبال را نسبت به محدود کارهای کودکانه نمایش‌خانگی برگرداند یا خیر.

انتهای پیام/